NIEDOCENIONE - część 1

Ile razy zdarzyło się wam przesłuchać, utworu, albumu i stwierdzić..."eeeeee słabe, nic ciekawego", mija kilka godzin/dni/tygodni/lat/dekad i nagle ktoś wymienił baterie w latarce, zaświecił w oczy aż połechtało mózg i nagle zaczynasz sobie uświadamiać..."eeeeeeeeeeeeeeej dobre, ciekawe". Są to tzw. utwory z półki o nazwie "NIEDOCENIONE". Nie inaczej jest i w moim przypadku...jako fanatyk Alice In Chains aż sam sobie się dziwię, że to dopiero pierwszy post na ich temat (chyba lipcowy koncert PJ przyćmił wszystko dookoła, włącznie z koncertem "wielkiej czwórki" oraz MŚ w piłce nożnej ;). To, że album "Dirt" należy docenić za zawartość muzyczno-intelektualno-liryczną to już zauważyłem po pierwszym przesłuchaniu, był jednak utwór, który mi tak jakoś...eee...tak jakoś...ech, no krótko mówiąc nie podchodził...a mowa o utworze..."Dirt" ;), a nie wiem czemu bo jako zapalony gitarzysta powinienem dostrzec tę chyba już kultową kaczą zagrywkę robiącą za motyw przewodni. Cały album to spowiedź Layne'a z uzależnienia, jego mrocznych wizji, niemoc w walce z nałogiem, a gdy dołożymy jeszcze do tego tekst od razu widać, że to juz moment kulminacyjny, a utwór powinien chyba zamykać płytę:

"I have never felt such frustration
Or lack of self control
I want you to kill me
And dig me under, I wanna live no more

One who doesn't care is one who shouldn't be
I've tried to hide myself from what is wrong for me
For me..."

Jak dużego nakładu emocji i frustracji wynikającej z walki ze samym sobą potrzeba aby opisać wszystko co siedzi w środku? Dokładnie 57 minut i 19 sekund, tyle trwa krążek "Dirt". 2 lata później umiera Kurt, trzęsienie ziemii po raz pierwszy, w 2002 roku umiera Layne, trzęsienie ziemii po raz drugi, lecz czy pada deszcz...?

Alice In Chains - Dirt (1992)